[zaloguj się]
[pdf]

POHROMEK (1) sb m

Fleksja

N pl pohr(o)mki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład); poza tym XVII w.: pogromek.

Dem. od „pogrom” ‘klęska, szkoda’; przen: COż chceſz cżynić moy namilſzy brácie/ Gdy ty pohromki przypádáią ná cię/ Pátrz iáko ſwiát námi dziwnie tocży/ Tuż práwie w ocży. Iáko nas ciągnie ná ſwe wſzetecżnośći/ A cnotá ſwięta ná cne pocżciwośći/ Pátrzże iáką z nią za wżdy burdę broi / Nas dziwnie ſtroi. RejZwierc 116.

SBu