[zaloguj się]
[pdf]

ROZSTRZELIĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

3 pl m pers praet rozstrz(e)lili sie.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. rozstrzelić.

Rozmieścić się w pewnej odległości od siebie, rozproszyć się:
Zwrot: »rozno [= osobnymi grupami] się rozstrzelić«: Tátarowie záś zwykłym tańcem/ á ná xtałt połmieſiącá zákrzywionym ſzykiem rozno ſie rozſtrzelili StryjKron 390.

Formacje współrdzenne cf STRZELAĆ.

Cf ROSTRZELONY

MN