[zaloguj się]
[pdf]

[POKIEŁZNĄĆ SIĘ vb pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz Cn w kiełzać).

Fleksja
praet
sg
2 m -ś się pokiełznął

fut 3 pl pokiełzną się. ◊ praet 2 sg m -ś się pokiełznął.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Upaść, przewrócić się; przen:

pokiełznąć się na czym: Náwroć ſię Izraelu áż do Iehowy Bogá ſwego/ boś ſię pokiełznął [corruisti] ná niepráwośći twey. BudBib Os 14/2 (Linde).

Szereg: »pokiełznąć się i poginąć«: Gdy obrocon będzie nieprzyiaćiel moy ná zad/ pokiełzną ſię y poginą [impignent et peribunt] przed tobą. BudBib Ps 9/3 (Linde).

Formacje współrdzenne cf KIEŁZAĆ SIĘ.]

KW, JDok