![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POKORNIUCHNO | Następne hasło: POKORNO » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POKORNIUCHNY (1) ai
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pokornie).
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | pokorniuchny | f | N | pokorniuchnå |
sg [m N pokorniuchny.] ◊ f N pokorniuchnå.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.
Znaczenia
Intens. od „pokorny”: Pátrzayże chociay tho málucżkie dwie oſobce były/ iedná pokorniuchna dzyewecżká/ á druga proſta á ſwięta bábecżká RejPos 305; [Pan Kryſtus národziwſzy ſie ſwiátu temu pokorniuchny/ [...] przyiął płeć męſzcżyńſką AgrWirzb E2v].
JDok