Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POKORZYĆ SIĘ

Następne hasło: POKOSIĆ »

POKOS (5) sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pokosić).

Fleksja

	sg	pl
N	pokos	pokosy
A	pokos
L	pokosie	pokosi(e)ch

sg N pokos (1). ◊ A pokos (1). ◊ L pokosie (1). ◊ pl N pokosy (1). ◊ L pokosi(e)ch (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Znaczenia

1. Skoszona trawa, zboże leżące na polu (4)
2. Sianokos, koszenie trawy (1)

1. Skoszona trawa, zboże leżące na polu; campus fenarius detonsus, prati recens tonsi solum, pratium demessum Cn (4): ZapMaz III T 1/165 [2 r.]; á oto pokos po pokoſzeniu [herba serotina ... post tonsiones herbarum] krolewſkiem. BudBib Am 7/1.

Zwrot: »na pokosie leżeć« (1): A on [kwiatek] z drugimi ná pokośie kwiatki Leży iuż zwiędły gwałtem/ á nie latki. SzarzRyt C4v.

2. Sianokos, koszenie trawy [czego] (1):

Wyrażenie: »pierwszy pokos« (1): Oto ſtwarzał ſzáráńcże gdy náprzod pierſza trawa odraſtháłá/ po pierwſzych pokoſiech traw [post tonsiones herbarum] Krolewſkich. BibRadz Am 7/1.

»pokos traw« (1): BibRadz Am 7/1 cf »pierwszy pokos«.