[zaloguj się]
[pdf]

POKOWAĆ (2) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz kować).

Fleksja
praet
sg
2 m -ś pokowåł
conditionalis
pl
3 m pers by pokowali

praet 2 sg m -ś pokowåł (1). ◊ con 3 pl m pers by pokowali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia
Wykuć, przekuć wiele [co (pl)] (2):
Zwrot: »miecze na lemiesze pokować« (1): Gdyby wſzyſcy powinną cnotę miłowáli/ Miecżeby ná lemieſze wſzyſcy pokowáli. RejWiz 137v.
Przen [z czego] (1): Bo mi owo rzecż dziwna iáko Dawid wołał/ Mowiąc Pánu/ żeś z miedzi ty niebá pokował. RejWiz 147.

Formacje współrdzenne cf KOWAĆ.

KO