[zaloguj się]
[pdf]

POKRYŚLIĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg
2 m -ś pokryślił

fut 3 sg pokryśli (1). ◊ praet 2 sg m -ś pokryślił (1).

Sł stp brak, Cn: pokreślić s.v. pokresić, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.: pokreślić.

Postawić kreski, znaki; conscribere, conscribillare, conscribitare, inscribere Cn (2):

pokryślić kogo [= czyj tekst] (1): Co mu ná to Demoſthenes odpowiedźiał/ wolę że to od niego ſámego ſłyſzyćie/ owo ieft: ſłuchayćieſz co mowi. (–) Aleś go pokryślił znać że go nie częſto czytaſz. OrzRozm P2.

a. Przekreślić, zamazać; przen: zepsuć, uniemożliwić [co] (1): gdy będzyeſz miernie chował przyrodzenie/ [...] Siłá ſláchetney duſzy z vrzędu ſwoiego/ Może pomoc do ſpráwy wſzytkiego dobrego. [...] Ale ciáło ſwowolne wſzytko iey pokryſli. Ze ſłuſznie ſwych vrzędow ſpráwowáć nie może RejWiz 118.

Formacje współrdzenne cf KRESIĆ.

LWil