[zaloguj się]

POKUŚNIK (3) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
N pokuśnik
G pokuśnika

sg N pokuśnik (2).G pokuśnika (1).

stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ten, kto kusi, nakłania do czegoś złego (3): Niech pokuśnik nie mowi: duchowny poſt lepſzy á ćieleſny niepotrzebny. bo nas iedzenie/ iáko Apoſtoł mowi/ Bogu nie záleca. SkarKaz 120a.

W połączeniu szeregowym (1): Błogoſłáwieni ſą/ Pánie Boże wſzechmogący/ w Troycy iedyny/ ktorzy mieſzkáią w niebieſkich páłacách twoich. Nie máſz tám nieprzyiaćielá y przećiwniká: nie maſz mśćićielá y pokuśniká LatHar 597.

a. Szatan [czyj] (1): Vderzył záſię ná mię pokuśnik moy: było mieśce po temu/ był y cżás po temu/ ále tyś mię hámował/ ábym nie zezwolił. Przyſzedł kuśićiel ćiemny/ ták iákim ieſt/ ále ábym onym zgárdźił/ tyś mi śiły dodał. LatHar 590.

Synonimy: kusiciel; a. szatan.

Cf POKUSICIEL, POKUŚCA

JDok