Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PONOCNIE] (?)

Następne hasło: [PONOCNY] »

PONOCNIK (2) sb m

Fleksja

N sg ponocnik (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

Przestępca, oszust (2)

Przestępca, oszust; tenebrio BartBydg, Murm; grassator a. latro, a. praemiator nocturnus Cn (2): Tenebrio, ponocznyk BartBydg 156b; Tenebrio. Eyner der gern bey nacht vmblaufft. Ponocnyk. Murm 18.