[zaloguj się]
[pdf]

PONTAŁ (14) sb m

Teksty nie oznaczają ó; a pochylone.

Fleksja
pl
N pontåły
G pontåł(o)w
A pontåły
I pontåłmi

pl N pontåły (4). ◊ G pontåł(o)w (9). ◊ A pontåły (1). ◊ [I pontåłmi.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII w.

Drobna ozdoba (najczęściej z metali i kamieni szlachetnych) w kształcie rozetki, listka, esa, naszywana na odzieży; bulla Cn [pontalus Łac śr] (14): Feretow Franczuſkich 108 Miedzi niemi pontalow okrąglich podlugowatich ieſt 106. na saczie Teleti brunatnei wzorziſtei WyprKr 39; Pontalow podlugowatich w kloczki stakimze ſmalczem ieſt par 146 WyprKr 64v, 25v, 26, 28v, 40, 61v; By też wioſkę záſtáwić/ mieć s Pontałow tkanki/ Chcą mieć tákie rękawy iuż wſzytki Sláchćianki. BielSat Dv [idem BielRozm], Dv marg; A ſnadź iuż drudzy nie tylko ná głowie ále y ná nogach ty pontały á ty ferety ſobie przypráwuią. RejZwierc 57v, 57v, Bbbv; BielRozm 25 [2 r.]; [GroicTyt 5v].

[W połączeniu szeregowym: ſpraw ſobie Pontały/ Mányle/ Iunkiery/ boć iuż dziś ták noſzą PostępekPrCzart 70.]

W charakterystycznych połączeniach: pontał okrągły podługowaty (= owalny), podługowaty w klocki, ze smalcem [= z emalią] (2).

Cf PONT

DDJ