[zaloguj się]
[pdf]

POOBALAĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze się.

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz ob-); pierwsze a pochylone.

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers poobålali się
n poobålało się subst poobålały się
plusq
sg
3 n było się poobålało

praet [3 sg n poobålało się.] ◊ 3 pl m pers poobålali się (1). subst poobålały się (1). ◊ plusq 3 sg n było się poobålało (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Poprzewracać się, ulec zniszczeniu (zwykle o wielu) (3): áby ie [pieniądze] záſię rozdawáli rzemieśnikom ku náprawie tego co ſię było poobaláło około Koſciołá Páńſkiego. BibRadz 4.Reg 22/5; StryjKron 260; [Ale już niektóre [groby] mchem porosły, drugie się poobalały. StryjPocząt 167; BudBib Is 46/2; Niedaleko tego domostwa jest przy murze dosyć pustego a foremnego budowania pustego, ale się poobalało i dziś pusto jest LustrPom 187].
Przen (1): Támże popadáli broiacy [!] niepráwość/ poobaláli ſię/ á nie mogli ſtać. BudBib Ps 35/12[13].

Synonimy: upaść, zniszczeć.

Formacje współrdzenne cf WALIĆ.

DDJ