Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POOBIEDNI

Następne hasło: [POOBIEDZNY] »

POOBIEDNY (2) ai

Oba o oraz e jasne.

Fleksja

sg
m	N		n	N	poobiedné
	G	poobiedn(e)go		G	poobiednégo
	A	poobiedny		A

sg m [G poobiedn(e)go.] ◊ A poobiedny (1). ◊ n N poobiedné (1). ◊ [G poobiednégo.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

Odnoszący się do pory po obiedzie (2)

Odnoszący się do pory po obiedzie (2): Poobiedné ſpánié złé. Oczko [42]v.

Wyrażenie: »czas poobiedny« (1): iuż godziná obiadu nád chodzi [...] á ták to ná cżás po obiedny odłożmy. CzechRozm 81v; [Korneliuſz cżłowiek nabożny [...] cżáſu iednego poobiednego vyrzał w widzeniu Anyołá Bożego GilPos 77v].

[Szereg: »porankowy i poobiedny«: vncyy dwie ná raz w wody Kwart ſześći [...] warzmy [...] á colátury vncyy dźieśięć zá czáſem y dwánaśćie/ do poránkowégo y po obiednégo pocenia daymy. OczkoPrzymiot 129.]

Synonimy: odwieczorny, popołudny, społudniowy, społudny.

Cf POOBIEDNI, POOBIEDŹNY

DDJ