[zaloguj się]
[pdf]

POOŻENIAĆ SIĘ (3) vb pf

sie (3), [si(ę)].

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz ożeniać).

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers poożeniali sie
n poożeniało się subst

praet [3 sg n poożeniało się]. ◊ 3 pl m pers poożeniali sie (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wstąpić w związek małżeński (o wielu mężczyznach) (3): Ceſarz roſkazał/ áby nie ćierpiano tych kápłanow/ ktorzy o wiecżerzy páńſkiey inácżey rozumieią niżli kośćioł Rzymſki vcży. Kápłani ktorzy ſie po ożeniáli/ áby im iuż theraz beneficia pobrano BielKron 209, 201; [Y V nas do tych czáſow [...] obyczay ieſt/ iż ná káżdy rok Dźiewki kloc/ á Młodźieńcy kobielą z drożdżámi (co ſye nie poożeniáli) po rynku/ po vlicach dom od domu włoczą/ ſwe niedbálſtwo wyświadczáiąc. MrowStadło f2v; Pięć grzywien to sprawiły, że mnóstwo schłopiało ubogiej ślachty naszej i w mieściech niemało ich się poożeniało PismaPolit 46].
Przen (1): Nie mowi tu Páweł o tych ktorzy iuż Pánu Bogu cżyſtość ſwoię ślubili y oddáli. Abowiem iuż tákowi ſie poożeniáli: iuż oblubieńcowi niebieſkiemu wiárę obiecáli WujJud 210.

Formacje współrdzenne cf ŻENIĆ.

DDJ