[zaloguj się]
[pdf]

POPROSIĆ (6) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz prosić).

Fleksja
imperativus
pl
1 poprośmy

fut 2 sg poprosisz (1). ◊ 3 pl poproszą (2). ◊ imp 1 pl poprośmy (3).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia
Skierować prośbę; deprecari PolAnt; precibus tentare Cn [w tym: kogo (G a. A) (5)] (6): (gdy ſię tobie) modlić będą/ y poproſzą ćię w tym domu [w świątyni]/ Tedy ty vsłyſzyſz ná niebieſiech BudBib 3. Reg 8/33.

poprosić o co (2): IVż śię źmierzka nádchodźi noc/ poprośmy Bogá o pomoc/ áby on náſzym ſtrożem był ArtKanc T12v; Gdy kogo ocż poprośiſz/ poydźieſz w zad dmąc w ſpáry [tj. z pustymi rękami]. RybGęśli C3v.

Ze zdaniem dopełnieniowym [zawsze: (a)by] (3): POprośmy świętego Dncha [!]/ byſmy byly prawey wiary SeklPieś 6v [idem ArtKanc H14v]; ArtKanc H14v, T12v.

a. Zażądać; reposcere PolAnt [u kogo] (1): Komukolwiek podano wiele/ wiele ſzukáć będą v niego/ á komu zlecono wiele/ więcey poproſzą v niego. BudNT Luc 12/48.

Synonim: a. zażądać.

Formacje współrdzenne cf PROSIĆ.

MC