Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PORAŻAĆ

Następne hasło: PORAŻAJĄCY »

PORAŻAĆ SIĘ (3) vb impf

o jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja

indicativus
praes
	sg	pl
3	poråżå się	poråżają się

praet
	pl
3	m pers	poråżali się

praes 3 sg poråżå się (1). ◊ 3 pl poråżają się (1). ◊ praet 3 pl m pers poråżali się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. W funkcji zwrotnej: Ranić samego siebie, uderzać się; przen (1)
2. W funkcji wzajemnej: Zabijać się wzajemnie (2)

1. W funkcji zwrotnej: Ranić samego siebie, uderzać się; przen [czym] (1): gdyż widzimy w iákiey to pyecży v Páná ieſt/ á iáko ſie záwżdy táki kowal [= człowiek podstępny] ſwoim właſnym młotem bárzo poraża. RejPos 251v.

2. W funkcji wzajemnej: Zabijać się wzajemnie (2):

Fraza: »porażać się okrutnie sami (z sobą)« [w tym: o co (1)] [szyk zmienny] (2): á gdzie by iedná rotá drugą náiecháłá/ cżynią o to ſobą y porażáią ſie okrutnie ſámi o tho BielKron 262, 335.

Formacje współrdzenne cf RAZIĆ.