Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (POROSNĄĆ)

Następne hasło: POROSZCZENIE »

[POROST sb m

Fleksja

N sg porost.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. porośl.

Znaczenia

1. [bot. Fucus vesiculosus L.; morszczyn pęcherzykowaty; glon morski z gromady brunatnic (Phaeophyta); roślina lecznicza zawierająca dużo jodu]
2. [bot. Lobaria pulmonaria (L.); Hoffm., granicznik płucnik (łatnica płucna lub płucnica); roślina zarodnikowa z gromady porostów (Lichenes); epifit stosowany przy chorobach płucnych, hemoroidach, współcześnie używany w perfumerii]

1. bot. Fucus vesiculosus L.; morszczyn pęcherzykowaty; glon morski z gromady brunatnic (Phaeophyta); roślina lecznicza zawierająca dużo jodu:

Zestawienie: »porost morski« = alga marina a. platyphyllos, bryum, fucus marinus, phycos, prason, theriaca maris, ulva, zoster Cn: Poroſt morſki. SienHerb E2#; Poroſt morſki/ Muſus marinus alter, ſive Fucus marinus SienHerb L2#.

2. bot. Lobaria pulmonaria (L.); Hoffm., granicznik płucnik (łatnica płucna lub płucnica); roślina zarodnikowa z gromady porostów (Lichenes); epifit stosowany przy chorobach płucnych, hemoroidach, współcześnie używany w perfumerii:

Zestawienie: »porost ziemny«: Poroſt źiemny. SienHerb E2#; Poroſt źiemny/ wątrobne źiele/ gránicżnik/ Pulmonaria, Lugenkraut/ Lungen mooſz. SienHerb I4 #v.

Synonimy: 2. granicznik, »wątrobne ziele«.]