[zaloguj się]
[pdf]

[ROZTUCZYĆ vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
inf roztuczyć

inf roztuczyć. ◊ fut 3 sg roztuczy.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Uczynić grubym, otyłym: rostuczicz incrasso ReuchlinBartBydg P6v, N4v.
Przen: Rozpieścić [kogo czym]: a gdy [Bóg] jego [człowieka] roztuczy dobrodziejstwem swym wielgim, tedy człowiek miasto dziękowania bluźni przeciw Panu swemu Kaz 66.

Synonim: rozetkać.

Formacje współrdzenne cf TUCZYĆ.]

RS