Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PORZECZNE]

Następne hasło: [PORZENIE] »

PORZECZNY (2) ai

o jasne, e pochylone.

Fleksja

sg
m	N	porzéczny	n	N	porzéczn(e)
	D			D	porzécznemu

pl
N	subst	porzéczné

sg [m N porzéczny.] ◊ n[N porzéczn(e).] ◊ D porzécznemu (1). ◊ pl N subst porzéczné (1).

Sł stp: porzeczne, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „porzecze” (2)
- a. Leżący lub rosnący nad rzeką, nadrzeczny (2)
- b. [W funkcji rzeczownika: »porzeczne« = danina z gruntów położonych nad rzeką]

Przymiotnik od „porzecze” (2):

a. Leżący lub rosnący nad rzeką, nadrzeczny (2): Szcześliwy/ który nie był miedzy złémi w rádźie/ [...] On vſtáwicznie w Páńſkim rozmyśla zakónie. Táki podobien będźie drzewu porzécznemu [erit tanquam lignum, quod plantatum est secus decursus aquarum Vulg Ps 1/3]/ Które przynośi co rok owoc pánu ſwemu KochPs 3; SarnStat 1045; [ADIECTIVA DENOMINATIVA. [...] Rzeká/ Porzecżny. Fluvio proximus. StatorGramm F4; porzeczny/ Ad ripam fluminis situs. Volck Sss3].

b. [W funkcji rzeczownika: »porzeczne« = danina z gruntów położonych nad rzeką: Exacciones quecunque evenient videlicet a sep, obrzas, pobor, narzaz [...] podworowe, podymne, psarskye, porzeczne, Godne GlosyKórn II 245.]