[zaloguj się]
[pdf]

POSIEŚĆ SIĘ (3) vb pf

się (2), sie (1).

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w posieść).

Fleksja
inf posieść się
imperativus
sg
2 posiądź się

inf posieść się (1). ◊ imp 2 sg posiądź się (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów) s.v. posiąść.

Usiąść, zająć miejsce (3): Resedere, posyescz syą BartBydg 233b; Leop Luc 14/10; Gdy będźieſz wezwan ná gody/ nie śiadayże ná pierwſzym mieścu [...]. Ale gdy będźieſz wezwan/ ſzedſzy/ śiądźże ná poślednim mieyſcu: że gdy przyidźie ten ktory ćię wezwał/ rzecze tobie: Przyiaćielu/ pośiądź ſię wyżſzey [Amice, ascende superius]. WujNT Luc 14/10.

Formacje współrdzenne cf SIEDZIEĆ.

LWil