[zaloguj się]
[pdf]

POSKARŻYĆ SIĘ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
conditionalis
sg
3 m by się poskarżył

fut 3 sg poskarży się. ◊ [con 3 sg m by się poskarżył.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. poskarżyć.

1. Obwinić kogoś o coś:

poskarżyć się na kogo: Nie poſkárży ſię ná mię ſyn moy: vczyniłám com byłá winná z miłośći ku niemu. SkarKaz 383b.

2. [Pożalić się; ze zdaniem dopełnieniowym: átoli co był ná Plaſtr náłożył/ to mu ſie wſzytko w Recepćie płáći/ áby ſie niepoſkárżył/ żeby mu czego niedopłácono. ŁaszczRecepta 6.]

Formacje współrdzenne cf SKARŻYĆ.

KO, IK