[zaloguj się]
[pdf]

POSTANOWICIEL (2) sb m

Fleksja

N sg postanowiciél (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII w.; wstawka z XVIII w. zam. stanowca).

1. Ten, kto powołał do istnienia, twórca [czego] (1): Conditor, Stworziciel/ Conditor disciplinae militaris. Poſtánowiciel. Cwiczenia y záchowánia Rycerskiego. Mącz 92b; [Abowiem ſam Małżeńſtwá pierwſzy poſtánowićiel Pan Bog Wſzechmogący [...]. Prze ćię w ſtanie Małżeńſkim národźić ſye raczył MrowStadło D2v].
2. Ten, kto godzi zwaśnione strony, rozjemca (1): Pactor, Iednacz/ vmowcá poſtánowiciel. Mącz 272b.

Synonimy: 1. stworzyciel; 2. jednacz, umowca.

Cf POSTANOWCA

KW