« Poprzednie hasło: POSTRASZONY | Następne hasło: POSTROBIĆ » |
POSTRASZYĆ (10) vb pf
o oraz a jasne.
inf | postraszyć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | postraszył, postrasz(e)ł |
f | postraszyła |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | postrasz |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by postraszył |
inf postraszyć (1). ◊ fut 1 sg postraszę (2). ◊ praet 3 sg m postraszył (1), [postrasz(e)ł]. ◊ f postraszyła (1). ◊ imp 2 sg postrasz (1). ◊ con 3 sg m by postraszył (3). ◊ part praet act postraszywszy (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
postraszyć czym (3): Alie day ſam iedno puzkę Poſtraſzęċ ią panią duſkę. czo wniey ſwiety oley leży Viſrzys wnet iakoċ pobieży. RejKup m5v; RejAp 117v. Cf Zwrot.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Abowiem by cie tu ociec twoy cieleſny poſtráſzył/ iżby cie chciał wydziedziczyć z nędznego ſpłachciá twego/ [...] obácż iákoby cie tá rzecż ruſzyłá. RejPos 40v.
W przeciwstawieniach: »postraszyć ... serca dodać, opowiedać pociechę« (2): iż Duch ſwięty poſtráſzywſzy ſumnienia wiernych ſwoich ſrogoſciámi á przeſládowániem okrutnikow [...]/ wnet im záſię opowieda poćiechę RejAp 117v; áż Cázimirz z Korcyná do Belzá ſię ruſzył/ áby ſwoią oſobą ſercá ſwoim dodał/ á Turkow poſtráſzył StryjKron 657.
Formacje współrdzenne cf STRASZYĆ.
Cf POSTRASZONY
LWil