[zaloguj się]
[pdf]

POSTRZEC SIĘ (5) vb pf

się (4), sie (1).

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-), w fut prawdopodobnie e jasne (tak w postrzec).

Fleksja
inf postrzec się
praet
sg pl
1 m postrzegłem się m pers
3 m m pers postrzegli się

inf postrzec się [zapis: -dz] (1). ◊ fut 3 sg postrzeże się (2). ◊ praet 1 sg m postrzegłem się (1). ◊ [3 pl m pers postrzegli się.] ◊ part praet act postrzegszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zobaczyć, zauważyć (5):

[postrzec się kogo: [Ryżanie] przeciwko nam mieli byli wyjachać, aleśmy rano do miasta wjachali, że się nas nie postrzegli. PiotrDzien 350.]

a. Stwierdzić, skojarzyć, wyciągnąć wnioski (5): WerGośc 218; A gdy ſię kto poſtrzeże/ á pozna złodźieyſki Nieporządek [...]: Wnet mieyſki Vrząd bierze ná pomoc KlonWor 19.

postrzec się w czym (3): Bo gdy ſię też w tym z ſtrony rzecży potocżnych źiemſkich/ y cżłowiecżeńſkich nie poſtrzeże/ áżći też y w Boſkich/ niebieſkich/ duchownych będźie muśiał ſzwánkowáć CzechEp 163; PowodPr 80; CiekPotr 29.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Ale poſtrzegłem ſię w tym, że bogáte żony Zwykły więc poſpolicie w domy mężow ſwoich Wnáſzáć zbyteczne ſtroie CiekPotr 29.

W przen (1): Rychleyby oko roſpuſtne poſtrzedz ſie mogło w nieprzyſtoynośći/ ktorą ná bruku pierwey przepátruie/ y od niey ſie pohámowáć PowodPr 80.

Formacje współrdzenne cf STRZEC.

KO