[zaloguj się]
[pdf]

POSTUMUS (3) sb m

-th- (2), -t- (1).

o jasne.

Fleksja
sg
N postumus
D postumowi
A postuma
I postum(e)m
V postumie

sg [N postumus. ◊ D postumowi.] ◊ A postuma (1). ◊ I postum(e)m (1). ◊ V postumie (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Syn urodzony po śmierci ojca, pogrobowiec [postumus – Ten ktory się po śmierci ojcowskiej narodzieł Calep; pogrobek – post(h)umus Cn] (2): którégo [Jana Kochanowskiego] nam śmierć żáłoſna dłużéy záyźrzáłá/ á tym żáłoſniéyſza/ że y iedynégo poſthumá zá nim porwáłá KochWrJan 18; Więc też drugie łotrynie/ y po śmierći chćiáły Mężowe oſzukywáć dźiedźice: [...] Dźielił ſię Kukułcży ſyn gniazdem y obłowem Z ſynámi cnego łożá: I był brátem nowym; Iż go mátká doſtáłá/ z onym dawnym Kumem: Ziáwił ſię miedzy dźiećmi drugimi Poſthumem. KlonWor 63; [OCyec/ który czyni Teſtáment/ á ma dźieći rozmáité [...]: winien wſzyſtki ná Teſtámenćie miánowáć [...]. Y tego téż kthóryby ſye po śmierći iego národźić miał (którego Poſthumus zową) nie ma opuſzczáć. GroicArt 129v; List dedykacyjny J. Januszowskiego do wyd z 1585 r., [w:] J. Kochanowski, Dzieła wszystkie, tom wstępny, Wrocław 1983, 171 ].
2. n-pers. Imię postaci literackiej z epigramatu Marcjalisa (ks. 6, nr 19) (1): Iuż wżdy powiedz Poſtumie [Posthume] o trzech kozkách moich/ A przeſtań oraciy o tych woynách twoich. ModrzBaz 94v.

Synonim: 1. pogrobek.

KO