[zaloguj się]
[pdf]

POSWAR (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a pochylone.

Fleksja
sg
N poswår
G poswåru
A poswår
I poswår(e)m

sg [N poswår.] ◊ G poswåru. ◊ [A poswår. ◊ I poswår(e)m.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Spór, kłótnia: [QUid iurgamini contra me? czemv powſtayecze przeczyw mnÿe ſpoſfarem TomZbrudzBrul Ex 17/2; Volck Sss3v].

poswar czyj: Ten [papież Jan XI] z Alberykiem [...] Sáráceny poráźił. A gdy ſobie ſámemu tę ſławę Papież przypiſował/ s poſwaru ich [tj. z powodu kłótni papieża z Alberykiem] wypędził z Rzymá Alberyká. BielKron 173v.

[Zwrot: »[z kim] poswår mieć«: ad aquas contradiccionis v vody przi ktorey ſmoyzeſzem poſvar myely TomZbrudzBrul Deut 32/51.]

Synonimy cf POSWAREK.

KO