[zaloguj się]
[pdf]

POŚLACHCIĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers poślachcili
n poślachciło subst

fut 2 sg poślachcisz (1). ◊ 3 sg poślachci (1). ◊ praet [3 sg n poślachciło.] ◊ 3 pl m pers poślachcili (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Uświetnić, dodać znaczenia [czego] (3): Bowiem práwe ſláchectwo ieſt iákaś moc dziwna/ A káżdey márney ſpráwie ná wſzytkim ſprzećiwna. [...] A kogo tym obdárzą z niebyeſkiego grodu/ Iuż then ſławy popráwi/ poſláchći y rodu. RejWiz 98v.

[poślachcić czym: Nuſz więc zás podźmy do budowánia/ y toć iſcie godno wychwalánia/ Bo zá niego napierwey powſtáło/ poſláchćiło tym polſki niemáło. TrzecPis II 90.]

Zwrot: »pięknie poślachcić« (1): Ieſliże ſwego pyęknie nie poſláchćiſz gniazdá [tj. domu, rodu]/ Tedy pewnie zágáśnieſz by przy ſłońcu gwiazdá. RejWiz 99v.
W przen (2): RejWiz 99v; VCháńſcy ácż ći z dawná/ záwżdy ſławni byli/ Lecż teraz gniazdá ſwego/ niezle poſláchćili. Ieden zoſtał Biſkupem/ drugi Kaſztellanem/ A trzeći s ſwey pilnośći/ iuż nápoły pánem. RejZwierz 60.

Formacje współrdzenne cf ŚLACHCIĆ.

Cf [POŚLACHCONY]

KW