[zaloguj się]
[pdf]

POŚLEPIĆ (4) vb pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz oślepić).

Fleksja
inf poślepić
praet
sg
3 m poślepił
n poślepiło
plusq
sg
3 m był poślepił

[inf poślepić.] ◊ praet 3 sg [m poślepił.] n poślepiło (1). ◊ plusq 3 sg m był poślepił (1). ◊ part praet act poślepiwszy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pozbawić wzroku, oślepić (zwykle: wielu) [w tym: kogo (pl a. sg w funkcji pl) (4), ([sg])] (4): W ten cżás przyſzło do Alexándrá ośḿ ſet Grekow/ ktore Dáryus wypuśćił z więzyenia poſlepiwſzy ie/ á drugim nozdrze poprowſzy. BielKron 125, 389v; StryjKron 235; [Starych i niemocnych część posiekwszy, część poślepiwszy, [...] mieszczany i pospólstwo z żonami i z dziatkami do swoich ziem w niewolą odwiedli. StryjPocząt 139, 430; poimawſzy przednieyſzych buntowników/ [...] iednych pośćináć/ drugich poſlepić kazał. StryjKron 181, 600].
[Zwrot: »na obie oczy poślepić«: A gdy do nich w pokoju przyjachał, pojmał go Swantopołk i na obie oczy poślepił StryjPocząt 105.]
Przen (1): Wołałciem ia też doſyć/ á ledwe kámienie/ Iż nie woła/ coż potym/ gdy twárde ſumnienie. Ták nas bárzo łákomſtwo/ márne poſlepiło/ A z nim ono pochlebſtwo/ boday ſie nie zbyło. RejZwierz A6.

Formacje współrdzenne cf ŚLEPIĆ.

Cf [POŚLEPIONY]

KW