Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POŚMIERZYĆ SIĘ

Następne hasło: [POŚMIESZNIE] »

POŚMIESZEK (3) sb m

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o oraz drugie e prawdopodobnie jasne (tak w pośmiech oraz -ek).

Fleksja

	sg	pl
G		pośmieszk(o)w
A	pośmieszek

sg A pośmieszek (1). ◊ pl G pośmieszk(o)w (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dem. od „pośmiech” (3)

Dem. od „pośmiech” (3):

1. Od znacz. ‘szyderstwo’ (z neutralizacją funkcji deminutywnej) (1):

Zwrot: »pośmieszki [o kogo] miewać« (1): Iákoż ſie iáwnie náſłuchawamy od tych co tám bywáią (ácż z wielką żáłoſcią) rozlicżnych poſmieſzkow/ kthore po ſtronach rozlicżnych poháńcy iáwnie o nas miedzy ſobą miewáią RejZwierc 185v.

2. Od znacz. ‘przedmiot szyderstwa’ (z neutralizacją funkcji deminutywnej) (1):

Zwrot: »za pośmieszek mieć« (1): O ſroga pomſto a ſtráſzliwa nádzieio/ á wżdy to v nas nic/ á proſto to zá iákiś poſmieſzek á nápoły zá iákąś krotofilę mamy. RejZwierc 259v.

Szereg: »pośmieszek a krotofila« (1): RejZwierc 259v cf Zwrot.

3. Od nie notowanego u nas znacz. ‘uśmiech’ (1):

W połączeniu szeregowym (1): Abowiem vććiwa prawdá nie potrzebuie áni poſtawek żadnych/ áni vmizgánia żadnego/ áni poſmieſzkow żadnych/ áni fárbowánych á cukrowánych ſłowek RejZwierc 83v.