[zaloguj się]
[pdf]

ROZWIEWAĆ (4) vb impf

o jasne, e pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 rozwiéwå

praes 3 sg rozwiéwå (4). ◊ [part praes act rozwiéwając.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Porywając swą siłą cząsteczki czegoś, sprawiać, że się przemieszczają, ulatują gdzieś, giną; difflare Cn (4):

[rozwiewać po czym: Powietrze záś bezliſz ćiepłe [...]/ duch rozpuſzcża/ prágnienie mnoży/ śiły duſzne potłumia/ trawienia w żołądku nie dopuſzcża/ ogień przyrodzony (ktory ieſt nacżynie ſtrawnośći) po ćiele rozwiewáiąc. Cresc 1571 4.]

a. O niszczącym podmuchu wiatru; differre, dissipare Cn (4):
Fraza: »wiatr (a. [wicher]) rozwiewa« (4): [Będą [grzesznicy] iáko plewy ná wietrze/ y iáko perzyná/ kthorą wicher rozwiewa [turbo dispergit]. Leop Iob 21/18 (Linde s.v. rozwiać); WujBib Iob 21/18].

~ rozwiewa od czego (1): ktore [proch albo plewy] wiatr barzo richło rozwiewa/ od ziemie WróbŻołt B2.

W porównaniu (1): KrowObr 23v cf W przen.

Zwrot: »obłoki rozwiewać« (1): Iż to ſą [...] obłoki/ ktore wiátr rozwiewá. KrowObr 73v.
Szereg: »rozwiewać albo wywracać« (1): ktorą [opokę] áni wodá plocze/ álbo podrywa/ áni wyátr rozwyewa álbo wywraca KromRozm II tv.~
W przen (1): A batzyſz to tedy? iáko ten twoy dowod ieſt ſláby/ y nitzemny/ kthory wiáthr iáko páiętzynę rozwiewa? KrowObr 23v.

Formacje współrdzenne cf WIAĆ.

Cf [ROZWIEWAJĄCY], [ROZWIEWAN]

ZCh