[zaloguj się]
[pdf]

POŚWISTOWANIE (2) sb n

Fleksja

A sg poświstowani(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde s.v. poświstać.

Gwizdanie, świstanie; przen: pośmiewisko, szyderstwo (2):
Wyrażenia przyimkowe: »na poświstowanie« (1): [Aby źiemiá ich zoſtáłá wſpuſtoſzeniu/ y ná wieczne poświſtowánie [ut ponant terram eorum in stuporem sibilos longi temporis]/ iż káżdy ktory tám tędy przechodzić będzie zádźiwuie ſię/ a będźie kiwał głową ſwoią. BibRadz Ier 18/16 (Linde s.v. poświstać).]

~ W połączeniu szeregowym (1): Wziąłem tedy kubek z ręki Páńlkiey/ y nápawałem z niego wſzytki narody do ktorych mię Pan poſłał. To ieſt do Ieruzálem y do miaſth Iudſkich/ do krolow ich y do kſiążąt ich ku zborzeniu ich/ á ku złożeniu ich ná podźiw/ y ná poświſtowánie [in sibilum] y ná przeklęctwo BibRadz Ier 25/18. ~

»w poświstowanie« (1): á przetoż ćię dam w ſpuſtoſzenie/ á mieſzcżány twe w poświſtowánie [in sibilum] BibRadz Mich 6/16.

AL