[zaloguj się]
[pdf]

[POTŁUMICIEL sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); prawdopodobnie -ciél, -ciel- (tak w -ciél).

Fleksja
sg pl
N potłumiciél potłumiciele
A potłumiciela

sg N potłumiciél. ◊ A potłumiciela. ◊ pl N potłumiciele.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVIII w.

Gnębiciel, ciemiężca; oppressor PolAnt, Cn: Iáko odpocżynął potłumićiel (marg) poborcå álbo ten co ciądza. (–) BudBib Is 14/4, Ier 21/12.
Wyrażenie: »potłumiciel ubogich«: Bo coż innego ſą bogacże ná tym świećie/ iedno wynędzićiele á potłumićiele vbogich? WujPosN 1584 II 368 (Linde).
Szereg: »wynędziciel a potłumiciel«: WujPosN 1584 II 368 cf Wyrażenie.

Synonimy cf POTŁUMIACZ.

Cf POTŁUMIACZ]

KW, ZCh