[zaloguj się]
[pdf]

1. POTYĆ (6) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
pl
3 m pers potyli
subst potyły
conditionalis
pl
3 m pers by potyli
m an by potyły

fut 3 pl potyją (1). ◊ praet 3 pl m pers potyli (2). subst potyły (1). ◊ con 3 pl m pers by potyli (1). m an by potyły (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Utyć, stać się grubym (o wielu) (6): A ſą podobni [pijanice] ku tám tym ludziom co pod ziemią mieſzkáią [...] Albo ku onym żydowſkim gąſiorom/ co ie záſlepiwſzy gałki im z ięcżmieniá w gárdło tkáią áby rychley pothyły. A wſzákoż y ćić pothyią/ áleć iście nie przyrodzoną tłuſtoſcią. Bo nos/ gębi/ brzuch/ goleni/ wſzytko ſie to nádmie iáko pudłá RejZwierc 61v, 61v; Ktore [dziewki] názbyt potyły by ie ták chowano/ Biały chleb ieść z gorzałką/ á wodę pić dano. BielSjem 21; [Tenże młynarz powinien do zamku dwu karmić wieprzów, z których, gdy jedni potyją, drugie na to miejsce dawają. LustrMalb II 102].
Przen: Wzbogacić się (3): muszą być miedzy nami tacy ludzie, ktorzy za takiem nierządem potyli i tyją jeszcze w Koronie Diar 67; A boday ſie gdzyekolwiek/ rodziło to zyele/ Coby nam tákich ludzi [jak Koniecpolscy]/ námnożyło wiele. Pewnieby prokuraći/ nie bárzo potyli/ Gdybychmy tákich wſzyſcy/ obycżáiow byli. RejZwierz 63.

W przeciwstawieniu: »potyć ... pochudnąć« (1): Iakoż my się tego mamy nadziewać, aby ci, ktorzy w nierządzie potyli, mieli się dobrowolnie do ⟨rządu⟩ dać przywieść, gdy to rozumieją, żeby zasię pochudnąć musieli Diar 67.

Formacje wspołrdzenne cf TYĆ.

MN