[zaloguj się]
[pdf]

POUTRACAĆ (5) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); pierwsze a pochylone.

Fleksja
praet
sg pl
3 m poutråcåł m pers poutråcali
n poutråcało subst

fut 3 pl poutråcają (1). ◊ praet 3 sg m poutråcåł (2). [n poutråcało.] ◊ 3 pl m pers poutråcali (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Przestać mieć, stracić wiele [w tym: co (pl a. sg w funkcji pl)] (5): ieſt oſobny ſzpital/ do ktorego tych dawáią/ ktorym ſię ná łożną chorobę zánoſi. Oſobny dla tych co złą niemocą záráżeni/ ocży/ noſy/ nogi/ poutracáli. ReszHoz 120; ActReg 10; [A ſtąd wiele ich podłużywſzy ſie do vboſtwá przychodźiło/ y máiętnośći poutracáło BielKron 1597 443; LorichKosz 71v].
a. Roztrwonić (3): Bywa to w źyemyáńſtwye y ſamem thego doznał/ że tákowi ſynowye máyąc tákyego oycá/ cżęſto im kriyomko konye s ſtáyen wywodzą/ gdy inſſe z márnosći poutracáyą GliczKsiąż O3v; CiekPotr 13; [Boć wiele tákowych bywáło/ ktorzy povtracáli oycżyzny ſwe niebácżnie rozdawáiąc á nie rozmyślie imi [!] ſzáfuiąc. CiceroKosz 122].
Zwrot: »poutracać wszystko« (1): Syn iego złotrowány poutracał wſzyſtko: Nákoniec y dom przedał. CiekPotr 2.

Synonim: a. roztrwonić.

Formacje współrdzenne cf TRACIĆ.

MN