[zaloguj się]
[pdf]

POWABIĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja

3 pl m pers praet powåbili się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. powabić.

W funkcji wzajemnej: Wyzwać się wzajemnie na pojedynek (2):
Zwrot: »powabić się na rękę« (2): Gdy ſie woyſká zobu ſtron śćiągnęły/ powabili ſie ná rękę dwa/ z ſtrony Skánderbegowey Paweł Dukáin/ á Kárágus z ſtrony Tureckiey BielKron 246v, 126.

Synonim: wyzwać.

Formacje współrdzenne cf WABIĆ.

MN