[zaloguj się]
[pdf]

POWIATR (1) sb m

o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N powiatr powiåtry

sg N powiatr. ◊ [pl N powiåtry.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej cytowanych przykładów).

1. Wiatr pomyślny dla żeglugi, wiejący w pożądanym kierunku, tj. od rufy: Secundus ventus, Powiátr/ tylny wiátr/ álbo w tył wiátr też ſzcześliwy wiatr Mącz 483d.
2. [Podmuch, powiew:
Szereg: »powiatr albo wietrzyk«: Tákowie ábowiem/ z źiemie kurzáwy y dymy/ z morzá wiátry/ z rzek powiáty [!] álbo lekkie wietrzyki á sportow puchy/ powſtáią y wieią/ nie ináczey/ iedno iákoby iáka pełna ropy roſá/ s śćierwow y trupow zágniłych/ wſtępowáłá y śniem [!] śię zámieſzywáłá SchneebAnt B3.]

Synonim: 2. wietrzyk.

KW