[zaloguj się]
[pdf]

[POWICHRZYĆ vb pf

o prawdopodobnie jasne (jak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
3 m powichrzył m pers powichrz(e)li

praet 3 sg m powichrzył. ◊ 3 pl m pers powichrz(e)li.

Sł stp, Cn brak, Linde poza tym XVIII w.: powichrzyć się.

Pogmatwać, wprowadzić zamęt:

powichrzyć między kim: GilPos 18 cf Szereg.

Zwrot: »[komu] głowy i rozumy powichrzyć«: Boć zaprawdę zli á niepobożni ludzie/ ktorzy ſie byli w kośćioł Páńſki ták chytrze wkrádli/ że [...] zá Doktory y zá ludzi, náucżone ſą pocżytáni/ y zoſtáwiwſzy po ſobie bárzo wiele piſmá ták ludziom glowy y rozumy powichrzeli/ że my ludzie dziſieyſzego ſwiátá gdy nánie nápádniemy/ tedy cżytáiąc piſmá ich áni im rozumiemy/ áni wiemy ku ktoremu tu końcowi nápiſane ſą. KrowObraz B4.
Szereg: »pomętlować, powichrzyć«: nieprzyiaciel zbáwienia ludzkiego [...]/ iáko y dziś między záwiedzionymi Krześćiány pomętlował/ powichrzył/ thák że nie máſz pocżątku áni końcá drogi v nich otrzymánia pewnego grzechow odpuſzcżenia/ vſpráwiedliwienia/ y żywotá wiecżnego. GilPos 18 (Linde).

Synonimy cf POWICHŁAĆ.

Formacje współrdzenne cf WICHROWAĆ.]

KW