[zaloguj się]
[pdf]

[POWIERCIEĆ vb pf

o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz wiercić).

Fleksja
praet
sg
3 m powierciåł
imperativus
sg
2 powierć

praet 3 sg m powierciåł. ◊ imp 2 sg powierć. ◊ part praet act powierciåwszy.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Rozetrzeć:
Zwrot: »na proch powiercieć« [szyk zmienny]: wyźmi Styraku trzciennego/ Belzoinu ná miáłki proch powierćiawſzy SienHerb 570b, 549b.
2. Wiercąc, wykonać wiele otworów [co (pl)]:
Zwrot: »powiercieć dziurki [w czym]«: Goſpodarz [...] powierćiał dziurki w świecach/ y nálał w nie wody/ á záś záſzpuntował HistFort F3v.

Formacje współrdzenne cf WIERCIĆ.

Cf [POWIERCENIE]]

MC