[zaloguj się]
[pdf]

POWIERCIEĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja

part praet act powierciåwszy się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. powiercić.

Spędzić pewien czas wiercąc się (2):
Zwrot: »powiercieć się mało« (1): Siadłem [...] thu ná ſkále bliſko/ Wſkocżyło mi zá trzewik ſzpetne Iáſzcżorcżyſko/ Powierciawſzy ſie máło/ y záſię wypádło RejWiz 110.
Szereg: »pobiegać, powiercieć się« (1): Abowiem widzimy tho y w bydlętach niemych/ [...] gdy im dzieći pobiorą álbo pobiją/ [...] tedy porycżawſzy kęs/ pobiegawſzy/ powierciawſzy ſie/ ſnádnie záſię wſzytkiego zápomnią RejZwierc 150v.

Formacje współrdzenne cf WIERCIĆ.

MC