[zaloguj się]
[pdf]

POWIESIĆ SIĘ (1) vb pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w powiesić).

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers powiesili się
f powiesiła się m an
n subst powiesiły się

praet 3 sg f powiesiła się. ◊ [3 pl m pers powiesili się. subst powiesiły się.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Uwiesić się:
Zwrot: »u szyje się powiesić« (1): [Opis ubioru dowódcy roty Pigmejów:] A máłpá ſię v ſzyie iego powieśiłá/ Szyſzak záś wielkoocża ſowá mu przykryłá. KmitaSpit B2.
2. [Zadać śmierć przez powieszenie:
Zwrot: »sam(a) się [na czym] powiesić«: poobrzynawszy warkocze albo włosy swoje, kręciły powrozy, a same się na drzewach i od wierzchów wozów wszystkie się tak powiesiły. StryjPocząt 54; inſzy záś od głodu pozdycháli/ á niktorzy ſię z fraſunku ſami powieſili StryjKron 304.]

Formacje współrdzenne cf WISIEĆ.

MC