[zaloguj się]
[pdf]

POWINĄĆ (1) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 f powinęła
imperativus
sg
3 niechåj powinie

[praet 3 sg f powinęła.] ◊ imp 3 sg niechåj powinie.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Owinąć; przen:
Fraza: »[kogo] miecz powinie« = ktoś zginie: Wſzytek naród [tj. ród mego wroga] niechay miecz rázem powinié [!]/ A ich imie niech z nimi poſpołu ginie. KochPs 168.
2. [Potknąć się, pośliznąć; przen:
Zwrot: »nogę powinąć«: Póki auctoritas senatoria wcale była, dobrze się wszystko w Rzeczypospolitej wodziło; jako skoro nogę powinęła, im dalej, tem gorzej rzeczy idą. PismaPolit 195.]

Formacje współrdzenne cf 2. WIĆ.

ALKa