[zaloguj się]
[pdf]

POWOLIĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz wola).

Fleksja
praet
sg pl
3 m powol(e)ł m pers powolili
conditionalis
sg
3 n by powoliło

[praet 3 sg m powol(e)ł. ◊ 3 pl m pers powolili.] ◊ con 3 sg n by powoliło.

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Dać pozwolenie, przyzwolić, zgodzić się:

[powolić komu: AktaSynod I 100 cf W przeciwstawieniu.]

[powolić czemu [= na co]: Ministrowie, gdy miesce prawdzie dali a temu nauczeniu powolili, jeszcze dalej się pytali br(ata) Jerzego AktaSynod I 93.]

[powolić na co: wyżądał to sobie u panów tego miasta, aby zasię publica disputatio beła z x. Łaskim w tych rzeczach. Na to powolili panowie, powoleł i x. Łaski. AktaSynod I 115.]

[W przeciwstawieniu: »odpierać ... powolić«: Mąż ten aczkoli pirwej temu odpierał, wszak przedsię na to przyszło, że pannie powoleł a ślub abo potwierdzenie małżeństwa od ministra jednoty naszej przyjął AktaSynod I 100.]

Przen:
Zwrot: »powolić sobie [w czym]« [szyk zmienny]: [nigdzie takiego wypisania szczęścia nie najdujemy, które by] ſerce cżłowiecżé ktemu prziwodźiło aby więcey w ucżinkoch cznotliwych niżli w bogacztwie ſobie powoliło/ a tamo wſſytkę ſſcżęſciá ſwego mnogoſcz pokładało. ForCnRWiet Av; [Mądroſć tákyeż trwáłá ſemną/ á wſſytkich rzeczy których żądáły moie oczy niebroniłem ym/ ánim też bronił ſercu moiemu/ áby niepowoliło ſobie we wſſelkim lubowániu [Eccle 2/10] HierWielEccle 3v].

Synonimy: dopuścić, zgodzić się.

Formacje współrdzenne cf WOLEĆ.

Cf POWOLENIE, POWOLONY

LW