[zaloguj się]
[pdf]

POWROŹNIK (9) sb m

Oba o jasne.

Fleksja
sg pl
N powroźnik
G powroźnik(o)w
V powroźniku

sg N powroźnik (9). ◊ [V powroźniku. ◊ pl G powroźnik(o)w.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII – XIX w.

1. Rzemieślnik wyrabiający powrozy; też ten, kto je sprzedaje; funarius Murm, Mymer1, BartBydg, Calep, Cn; restio BartBydg, Mącz, Cn; sc(h)oenoplocus(-os) Mącz, Calep; restiarius Calep, Cn (9): Funarius eyn ſeiler. Powroznik Restio idem Murm 183; Mymer1 14; Funarius, powroznyk BartBydg 61b, 131b; Restio, Powroźnik etc. Mącz 354a, 371c; Schoenoplocos – Powroznik. Qui funus torquet, quem Latini restionem appellant. Calep 953b, 442a, 918b.
2. [Ten, kto ma stryczek na szyi: (did) W tym Judasz przydzie, Piłat się obejrzy nań i rzecze. (–) A, witajże powróźniku, Nawierniejszy zwolenniku! Gdzieżeś podział Mistrza swego? [...] Prawda, iżeś się ty upił? A ten powróz na coś kupił? (–) [...] Koszulać to na śmierć moja, Bo ja już pewnie pokoja Nie będę miał, aż na szyję Powróz włożę DramStp II 361.]
3. [Zakonnik przewiązujący habit powrozem:

W połączeniu szeregowym: onych rozłitznych máſſkárnych larw/ ktore ſnadź Komelius Agripá włáſnie w ſwoim kálendarzu połoźił/ od onych brodatzow/ onych powrożnikow/ onych ſátznikow/ onych workownikow [...]/ y thyle ich ná ſwiećie może ználeść wymyſlonych błaznow á kuglarzow/ á záráżáczow ſzkodliwych wiernego koſciołá Páńſkiego WergerRej K3.]

Synonimy: 2. szubienicznik, szubieniec, wisielec.

SBu