[zaloguj się]
[pdf]

POWYRZUCAĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
1 m -m powyrzucåł m pers
3 m m pers powyrzucali
n powyrzucało subst

praet 1 sg m -m powyrzucåł (1). ◊ [3 sg n powyrzucało.] ◊ 3 pl m pers powyrzucali (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wyrzucić skądś wiele lub wielu [[kogo], co (pl)] (3):
[Zwrot: »z siebie powyrzucać«: gdy iáchał na przeiażdżkę do morzá/ oglądać trupy/ ktore z śiebie morze powyrzucało: nálazł na brzegu nie máło kleynotow PlutBBud N2.]
a. O tekście: usunąć fragment (3): Zá iych [dawnych doktorów] świádectwem/ bezpiecżniem niektore słowá/ abo y wirſze całe od Heretykow podrzucone/ álbo od głupich piſarzow/ lub od mędrkow wmieſzáne/ powyrzucał. BudNT przedm d2; Acżkolwiek lepak wiele fałſzu iego niektorzy vcżeni ludzie obacżyli/ okazali y po wyrzucáli/ wſzákże temu mieyſcu przepuśćili BudNT Ii3v.

W przeciwstawieniu: »nakłaść... powyrzucać« (1): [heretykowie] wiele do ś. piſmá nákłádli/ á indzie po wyrzucáli/ indzie lepak po odmieniáli. BudNT przedm b8.

b. [O ludziach: wypędzić [skąd]: wſzytki żołnierze y vrzędniki Krzyżáckie [...] pobił/ powiązał/ y z Zamkow Zmodźkich powyrzucał StryjKron 519.]

Formacje współrdzenne cf RZUCIĆ.

LW