[zaloguj się]
[pdf]

POZBYCIE (4) sb n

o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N pozbycié
G pozbyciå
A pozbycié

sg N pozbycié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G pozbyciå (1). ◊ A pozbycié (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

1. Uwolnienie się od czegoś niepotrzebnego, uciążliwego; privatio Cn [czego] (3): Trućinie zábieżenié/ pozbyćie iey SienLek T[tt]v, S[ss]3v.
Wyrażenie przyimkowe: »prze pozbycie« (1):
~ Wyrażenie: »prze pozbycie choroby«: z ſtąd zdrowi/ do wód tákich prze roſkoſzkę/ y dla ochędoſtwá: á chorzy/ prze pozbyćié choroby/ vczęśćiáć ſye ięli Oczko 12. ~
2. Utrata [czego] (1): nieſłuſzność żalu okázuie ſie/ gdy rzecży ſwieckich/ to ieſt/ vtrácenia máiętnośći/ niedoſtąpienia godnośći/ bądź ich też zá iákążkolwiek przycżyną pozbycia żáłuiemy. Phil N2.

Synonimy: 2. utrata, strata.

Cf POZBYĆ

JR