![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: POŻEGNAWAĆ | Następne hasło: [POŻENIĆ SIĘ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POŻENIĆ (1) vb pf
Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).
Fleksja
| inf | pożenić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | pożenił |
[inf pożenić.] ◊ praet 3 sg m pożenił.
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Doprowadzić do zawarcia związku małżeńskiego (o wielu) [kogo (pl)]: ten [Leir] też miał trzy ſyny/ á gdy ie pożenił/ był od nich wypędzon s kroleftwá BielKron 61v; [BudArt B3].
Formacje współrdzenne cf ŻENIĆ.
LW