[zaloguj się]
[pdf]

POŻYRACZ (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w pożyrać); a jasne.

Fleksja
sg pl
N pożyracz pożyracze

sg N pożyracz. ◊ [pl N pożyracze.]

Sł stp brak, Cn: pożeracz, poza tym s.v. trawiciel, Linde XVI w.

Ten, kto pożera; przen; consumptor, devorator Cn [[kogo], czego]: Tái ſie yák ſrogi Lew w ſwey cyemney yáſkini/ Aby zżárł niewinnego [Ps 10/9] (marg) Grzeſznik ſie w złośći chłubi w cżim znáć że ieſt [...] Chytry/ Pożyrácż domow niewinnych. LubPs C3; [Izali niepoználi broićiele niepráwośći/ pożyrácże ludu mego (iákoby) chleb iedli [devorantes populum meum, ac si comederent panem]? BudBib Ps 52/4[5] (Linde)].

Cf POŻERCA, [POŻRZYCIEL]

MN