[zaloguj się]
[pdf]

PRAPRADZIAD (4) sb m

Pierwsze i drugie a jasne; -dziåd, -dziad-.

Fleksja
sg pl
N prapradziåd
G prapradziada
D prapradziadóm
L prapradziadu

sg N prapradziåd (3). ◊ G prapradziada (1). ◊ [L prapradziadu. ◊ pl D prapradziadóm.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Ojciec pradziadka albo prababki; abavus Mącz, Cn; pater proavi, quartus a patre Mącz; quartus pater Cn (4): Práprádźiad/ ieſt mego Prádźiádá álbo przedbáby Oyćiec. GroicPorz ff2, ffv; Abavus, Pater proavi, Práprádźiad. Mącz 1c, 22a; [Po práprádźiádu Polacy inym Oſobam wyſzéy idącym nie máią imión/ názywáią ie poſpolićie Oycámi álbo Stárſzymi. GroicPorz 1566 113v; Volck Ttt2].

[W połączeniu szeregowym: Cóż to ieſt/ że tego/ á tego Królá/ Céſárzá [...] Bóg przełożył nád ludźmi/ [...] Nie temu/ áni temu dał to Bóg/ ale przodkóm cnotliwym ich/ prápradźiádóm [!]/ pradźiádóm/ dźiádóm/ oycóm/ ábo bráćiéy ich SenekaGórn 213.]

MC