[zaloguj się]
[pdf]

PROBANT (1) sb m

Fleksja

I sg probantem; [-em], -(e)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ktoś, kto jest na próbie, przygotowuje się do czegoś; uczeń:

[probant czyj: Otóż y z téy miáry może pan [tj. mistrz] z tym to ſwoim probántem ná pokoiu ſie zámknąć/ á kazáć mu przy ſobie iáką odpráwę álbo liſt nápiſáć CerGór 63.]

Przen [na co]: S. Marćin dopiero też ná krześćiáńſtwo probántem był/ gdy Ceſárzowi Rzymſkiemu woynę ſłużąc/ niemiał iednák wyſługi żołdu ſwego/ iedenże płaſzcż PowodPr 63.

Synonim: uczeń.

Cf [PROBANTMASTER]

ALKa