![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PROCNIK | Następne hasło: PROCOWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[PROCNY ai
Fleksja
G sg f procn(e)j.
Sł stp brak, Cn s.v. strzała procna spora, Linde XVII w. (z Cn).
Przymiotnik od „proca”: należący do procy; przen:
Wyrażenie: »ręka [= uchwyt] procna«: Lecż będzie duſzá páná mego związána w związce żywych v Iehowy Bogá twego/ záś duſzę nieprzyiaćioł twoich wyſtrzeli ſproce. (marg) z poyśrzodku ręki procney. (–) [in medio sedis] BudBib 1.Reg 25/29.]
AN