Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PROMYCZEK]

Następne hasło: PROMYSZCZEK »

PROMYK (3) sb m

o jasne.

Fleksja

	sg	pl
N		promyki
G		promyk(o)w
I	promyki(e)m

sg I promyki(e)m (1). ◊ pl N promyki (1). ◊ G promyk(o)w (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. promień, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Znaczenia

Dem. od „promień” (3)
- 1. Od znacz. podstawowego (1)
  - Przen: Działanie łask bożych (1)
- 2. Od znacz. „coś podłużnego, wąskiego”: jedno z włókien, z których skręcony jest powróz (2)

Dem. od „promień”; radiolus Cn (3):

1. Od znacz. podstawowego (1):

[Fraza: »promyki się w oczach błyszczą«: Jedno promyki, coć się w oczach błyszczą, Ty serca ludzkie niepomału niszczą Otwin(?)Erot 13.]

Przen: Działanie łask bożych (1):

Wyrażenie: »promyki łaski« (1): Siedmci kroć przés dźień ſprawiedliwy vpádá/ ale ten ktory tak vpádá/ żeby wżdy wniem zoſtała iaka ſkierka wiary i promyki łaſki ducha świętego MurzHist L3.

Szereg: »skierka i promyki« (1): MurzHist L3 cf Wyrażenie.

2. Od znacz. „coś podłużnego, wąskiego”: jedno z włókien, z których skręcony jest powróz (2): Powrozek ze trzech promykow [funiculus triplex] niełatwie ſie rozerwie. Leop Eccle 4/12; Vena staminea, S máłym promykiem. Mącz 411d.

MPi